Kolekcje
Wacław Urbanowicz urodził się w 1913 roku w Warszawie. Uczęszczał do szkół w Warszawie oraz w Rosi koło Wołkowyska. Pod wpływem lektury książek, m.in. Josepha Conrada, postanowił, że zostanie marynarzem. W grudniu 1936 roku dostał się na swój pierwszy statek - parowiec SS „Kościuszko” w charakterze chłopca kuchennego i wyruszył w rejs do Brazylii i Argentyny. Następnie pływał na statku SS „Pułaski”. Wybuch wojny zastał Wacława Urbanowicza na statku MS „Chrobry” w brazylijskim porcie Pernambuco. Rejs został przerwany a statek skierowany do Anglii w celu przebudowy na transportowiec wojska. Zimą 1939/1940 roku Urbanowicz odbył na nim dwa rejsy do Kanady; w kwietniu i maju 1940 roku kolejno dwa rejsy do Norwegii. Urbanowicz przeżył bombardowanie „Chrobrego” w dniu 14 maja 1940 roku. Do końca II wojny światowej pływał w konwojach na statkach Polskiej Marynarki Handlowej przewożących żołnierzy, broń i amunicję, w tym: SS „Pułaski”, SS „Chorzów”, SS „Kromań”, SS „Borysław”, SS „Opole” (także na jednym statku holenderskim). Do Polski wrócił w 1946 roku. W związku z trudnościami z ponownym zaciągnięciem się na statek rozpoczął pracę w „Polimexie” (Polskie Towarzystwo Eksportowo-Importowe Maszyn i Urządzeń, podlegające Ministerstwu Handlu Zagranicznego). Po kilku latach pracy został zwolniony. Pod koniec lat 50. udało mu się zaciągnąć na statek Polskich Linii Oceanicznych „Dzierżyński”. Następnie pływał jeszcze na statkach: „Generał Sikorski” i „Szymanowski”, na którym zakończył w latach 70. karierę w stopniu starszego marynarza. Zmarł w 2013 roku. Wacław Urbanowicz był samoukiem, czas między rejsami poświęcał lekturze książek i samokształceniu. Interesował się zwłaszcza antropologią i fizyką, szczególnie teorią względności, którą oceniał krytycznie.
Swoje morski przygody utrwalił we wspomnieniach „W niewoli morza i ognia”, wydanych przez Wyższą Szkołę Morską w Gdyni w 1993 roku.
Kolekcja Wacława Urbanowicza odzwierciedla życie rodzinne i zawodowe twórcy, zawiera także zbiór pocztówek.
Sygnatura kolekcji: OK_1012